Op zondag 26 juli kwam er een melding binnen in de groepsapp van de Dierenambulance Nederrijn: er liep al een aantal dagen een hond rond op een erf waar hij duidelijk niet thuishoorde. De melder had geprobeerd de hond aan te lijnen, maar dat lukte niet. Er werd contact gelegd, maar helaas was de hond er als een speer vandoor gegaan. Wel werden er vers water en brokken neergezet in de hoop dat de hond zou terugkeren en we hem veilig konden stellen.
En ja hoor, op maandag 27 juli kwam de hond opnieuw in beeld
Vrijwilligers gingen meteen op pad, maar helaas verdween de hond weer uit zicht. ’s Middags gingen ze nogmaals kijken, en daar stond hij: op een afstandje te blaffen alsof het zijn eigen terrein was. Toch werd het hem wat te heet onder de pootjes en rende hij weer weg. Gelukkig werd zijn vluchtroute steeds duidelijker en konden we een plan maken om hem in een schuur te vangen. Maar ook daar trapte deze slimme knapperd niet in.
Woensdag was het nog steeds niet gelukt. Ondertussen hadden we een foto van de hond op Facebook gedeeld – misschien had hij wel een huisje in de buurt en vond hij het gewoon leuk om daar rond te struinen. Helaas kwam daar geen enkele reactie op. Tijd voor plan B: een heerlijk geurspoor (
), lekkere snacks langs de route, en camera’s om de hond goed in beeld te krijgen. Zo konden we de volgende dag een vangkooi plaatsen, want deze hond moest toch ergens thuishoren.
), lekkere snacks langs de route, en camera’s om de hond goed in beeld te krijgen. Zo konden we de volgende dag een vangkooi plaatsen, want deze hond moest toch ergens thuishoren.En ja hoor, donderdagavond kwam de hond in beeld! Er werd direct een vangkooi geplaatst en een spotschema opgesteld en ingevuld. Maar deze slimmerik was onder de indruk van dat grote ding op zijn speelveld. Hij bleef alles op een afstandje observeren. Ook op vrijdag werd het spotschema gelukkig weer gevuld, en we leerden vooral één belangrijke les: geduld.
Dat geduld werd beloond
De hond kwam een paar keer in beeld, maar nog steeds niet dichtbij de vangkooi. Er werd opnieuw een geurspoor uitgezet en vers voer neergelegd. Al die tijd stond de kleine doerak op een afstandje alles scherp in de gaten te houden.
Totdat – iets voor 21:00 – het verlossende bericht kwam: de hond zit in de kooi! 🎊 Een vrijwilliger ging er direct naartoe om de hond gerust te stellen, wat gelukkig goed lukte met een paar lekkere koekjes. Meerdere vrijwilligers kwamen helpen om de kooi van het veld af te rijden en in de schuur te zetten, zodat we in alle rust konden controleren of de hond gechipt was. Helaas bleek dat niet het geval. De hond lijkt nog erg jong.
De Dierenambulance Nederrijn is vervolgens gekomen en heeft de hond meegenomen naar Dierenasiel Hazenberg.
Het blijft onbegrijpelijk dat mensen zo’n lief, blij ei zomaar aan zijn lot overlaten. Maar deze knapperd krijgt vast een prachtige toekomst.
We willen Dierenambulance Nederrijn bedanken voor de fijne samenwerking.
Sandra, bedankt voor alle hulp en medewerking op je terrein.
En natuurlijk onze geweldige vrijwilligers – jullie stonden weer meteen klaar. 