Woensdag 30 juli kwam er een foto in onze zoekapp van HZGV Ede van een loslopende herder op de Deelweg met de vraag of wij wisten wie de eigenaar is en of we een vermissing binnen hadden gekregen. De herder vertoonde angstig gedrag en ging er direct vandoor.
Een paar uur later krijgen we de aanmelding binnen dat Ciro vermist was geraakt vanaf het Toppark Bospark Ede. Tijdens het spelen met een bal op het zandpad achter het Bospark bedenkt Ciro zich ineens en rent er als een speer vandoor richting de Hessenweg en komt daarvanuit dus op de Deelweg terecht…de match met de loslopende herder.
De vrijwilligers gingen direct op locatie op zoek naar Ciro maar in dit uigestrekte gebied met bossen en maisvelden was dat nog een speld in een hooiberg maar ook naar deze speld blijven we zoeken.
Voordat de flyer online kon moest uiteraard eerst Mart geïnformeerd worden die met zijn gezin aan het genieten was van een vakantie. Deze vakantie was met dit ene telefoontje voorbij en ze bedachten zich geen moment en regelden dat ze direct terug naar Nederland konden.
De paniek en de emotie die je als baasje voelt als je hond vermist is en je machteloos op verre afstand zit zorgt ervoor dat je uit emotie in een split of een second net even een beslissing maakt die even niet handig was. Mart is hier geen uitzondering in, we maken dit vaker mee alleen het bereik van Mart is wat groter. Gelukkig haalde Mart heel snel de beloning off-line maar met zoveel volgers ging dit bericht razendsnel viraal en de geld zoekers waren al in Ede om op zoek te gaan naar Ciro. Mensen waarbij het niet om de hond gaat maar om het geld, enorme stoorzenders zijn het geweest deze dagen.
De flyer staat online en de telefoon staat roodgloeiend, honderden telefoontjes komen er 24/7 binnen op beide nummers. Je moet ze aannemen want stel je voor dat het een zichtmelding is en bruikbare meldingen kwamen ook binnen maar het grote deel van de telefoontjes waren mensen die dachten dat ze Mart aan de lijn zouden krijgen of schreeuwden door de telefoon dat de hond dood was en zo nog meer van die bizarre telefoontjes.
Waarom? Omdat het een bekende Nederlander is; doe normaal; Mart is een mens en een liefdevolle hondenbaas en zat deze dagen in een hel zoals ieder baasje waar de hond van is vermist.
De bruikbare tips werden uitgezocht; Ciro bleek vanaf de Deelweg de drukke Wekeromseweg opgerend te zijn waar een busje op tijd kon remmen maar toch rolde Ciro even over de weg en rende in paniek weg.
De volgende melding was dat Ciro `s avonds bij het park Gelloo was gezien. Oké dus hij was richting Wekerom gerend maar ook weer terug, dit was in ieder geval een goed teken.
Er werden over het hele gebied spotplekken ingenomen door de vrijwilligers met zicht op de weilanden want het vermoeden was dat Ciro zich schuilhield in de maisvelden tot in de nachtelijke uren werd er gespot met warmtebeeldcamera`s. Ondertussen stond de telefoon roodgloeiend maar niet met meldingen maar fake telefoontjes…alleen maar afleiding van de zoektocht. Media werkte in ons nadeel maar dankzij Shownieuws konden we wel het bericht naar buiten brengen dat de beloning van tafel was en dat ze ons vooral niet moesten bellen als ze de illusie hadden dat ze Mart aan de telefoon zouden krijgen. Dit werd gelukkig snel overgenomen door andere media.
In de late avond krijgen we een foto doorgestuurd van de boswachter waar Ciro langs de wildcamera loopt bij de vuilnisbelt in Wekerom. Ai dit was weer langs de drukke Wekeromseweg waarop we direct die kant opgingen om te kijken of hij niet op deze drukke weg liep maar we troffen hem daar niet aan. Ciro liep mogelijk via de bossen weer terug richting de vakantieparkten.
We trokken een spoor van lekkers vanaf het bospad naar het vakantiehuisje in de hoop dat wanneer Ciro het “bekende” maar gelijk het onbekende pad zou herkennen dat hij richting het vakantiehuisje zou komen.
Ondertussen werd er onvermoeid in de nachtelijke uren gespot met de warmtebeeldcamera`s over de akkers, de bosrand in de hoop een glimp van Ciro op te vangen. Ciro werd voor 95% zeker gezien op warmtebeeld maar verdween ook net zo hard weer de maisvelden in.
Vrijdagochtend vroeg staat iedereen weer paraat om te spotten en maken we een voerplek aan in het maisveld aan de Deelweg.
Ondertussen arriveert Mart in Ede en maken we samen een wandeling in het gebied. Al wandelend langs de voerplek ligt het eten er nog maar op de terugweg is het eten weg met pootafdrukken het mais in. Had Ciro dit gepakt of toch die ene hond die netjes aan de lijn zat en voorbijkwam? Camera`s werden opgehangen en de eerste speurinzet werd gedaan door Melanie met Calleigh. Het spoor leidde van de Deelweg via het weiland richting de Hessenweg en overstekend via het weiland richting het park Gelloo.
Net dat we de 2e speurhond wilde inzetten krijgen we een melding dat Ciro gezien was achter het vakantiepark het Gelloo maar helaas was er naar hem geroepen en rende hij er in paniek vandoor. Zoal Mart het omschreef, het leek een kat en muisspel.
Dan zie je ineens tijdens het spotten een witte bakwagen met mensen erop rijdend door het bos en zoekend naar Ciro en zelfs vrijwilligers intimideren. WTF maar gelukkig hadden we ook de politie achter de hand waarop deze snel op locatie was.
Helaas liet Ciro zich niet meer zien die avond en nacht.
Na een zeer korte nachtrust voor iedereen is daar ineens de melding dat een radiostation op eigen initiatief bedacht had een oproep te doen dat iedereen naar de Zonneoordlaan moest komen en Ciro moest roepen.
Dit meen je toch niet, hadden we net de rust in het gebied krijgen we dit. Weer randzaken die opgepakt moesten worden en afleiding van de zoektocht naar Ciro.
Een rectificatie werd gedaan en de Gemeente Ede besloot zelfs een oproep te doen om de bossen te vermijden en actief te handhaven en ook Mart en Jennifer deden de oproep om weg te blijven. De rust was er weer…
De 2e speurhond werd ingezet; Anne met Jazz vanaf de laatste zichtmelding en Jazz pakte goed spoor waarop we het plan voor de avond in orde maakte. De 3e speurhond Finally van Sylvia was ondertussen onderweg om verder door te pakken op het spoor van Jazz om nog verder richting te bepalen want het gebied is nu eenmaal groot.
Op het moment we wilden starten met de 3e inzet een telefoontje, en na honderden telefoontjes raak je ervaren in het filteren van een echte melding of een nepmelding.
Deze lieve vrouw belde met de mededeling dat Ciro bij haar op het terrein lag te slapen. Ze had hem gezien en deed precies wat nodig was…negeren, weglopen en hem lekker laten liggen.
Met een zeer gespannen Mart in de auto reden we samen naar de locatie en daar aangekomen wees de vrouw ons de richting waar ze Ciro had gezien. Het terrein was zo groot dat ze niet zeker wist of hij daar nog steeds lag, dus fingers crossed.
Mart liep met een vrijwilliger die kant op en in het hoge gras zag Mart daar eindelijk zijn jongen liggen. Mart liep er rustig langs en keek hem en aan, eindelijk na deze dagen van een enorme rollercoaster stonden Ciro en Mart oog in oog met elkaar.
Direct was de herkenning er en Ciro kwam overeind om direct op Mart af te rennen en in de armen van Mart te springen. Deze reactie van een hond na een aantal dagen vermist laat ook de band zien tussen baas en hond en in dit geval; ijzersterk.
Direct zijn we met Ciro naar dierenarts De Klomp gereden voor een controle omdat zijn achterpoot wel wat verwondingen had. Na een goede controle en met pijnstilling en anti biotica mocht Ciro dan eindelijk mee naar het Bospark waar Jennifer en vrienden en familie van Mart hem stonden op te wachten. Om Ciro tot rust te laten komen in zijn vertrouwde omgeving is iedereen gisteren weer huiswaarts gekeerd.
De ervaring die we als team opgedaan hebben deze dagen is tweeledig; de fantastische inzet van alle vrijwilligers, Mart en zijn familie en vrienden en samenwerking met alle instanties in Ede zoals de Boswachters Ede, Politie Ede, Gemeente Ede, Dierenambulance Nederrijn, Dierenarts de Klomp, Toppark Bospark Ede. We bedanken ook Melanie met speurneus Calleigh en Anne met speurneus Jazz en Sylvia met haar kanjer Finally. We bedanken al onze volgers en delers voor de hulp online.
Maar anderzijds de negatieve berichten, de valse telefoontjes met de meest verschrikkelijke berichten, de honderden whats app berichten, de stoorzenders op locatie, de toestenbord ridders die hun mening klaar hadden staan over Mart. Zoals wij dan zeggen: waar je ogen niet waren moet je mond niet praten.
Het home verslag had zeker korter gekund want het was een vermissing zoals andere vermissingen die we oppakken ongeacht wie de eigenaar is maar de randzaken in deze vermissing maken het verhaal langer 